古韵流芳
在悠久的历史长河中,中华文化如一颗璀璨的明珠,熠熠生辉,小篆作为古代汉字的一种书写形式,以其独特的艺术魅力,流传千古,今以小篆书写古诗词,以飨读者。
诗经《关雎》
关关雎鸠,在河之洲,窈窕淑女,君子好逑。
参差荇菜,左右流之,窈窕淑女,钟鼓乐之。
汉乐府《长歌行》
青青园中葵,朝露待日晞,阳春布德泽,万物生光辉。
常恐秋节至,焜黄华叶衰,百川东到海,何时复西归?
少壮不努力,老大徒伤悲。
唐诗《静夜思》
床前明月光,疑是地上霜,举头望明月,低头思故乡。
宋词《水调歌头·明月几时有》
明月几时有?把酒问青天,不知天上宫阙,今夕是何年?我欲乘风归去,又恐琼楼玉宇,高处不胜寒,起舞弄清影,何似在人间?
转朱阁,低绮户,照无眠,不应有恨,何事长向别时圆?人有悲欢离合,月有阴晴圆缺,此事古难全,但愿人长久,千里共婵娟。
元曲《天净沙·秋思》
枯藤老树昏鸦,小桥流水人家,古道西风瘦马,夕阳西下,断肠人在天涯。
自创诗《春日游园》
春光潋滟照芳园,花影摇曳映碧潭,风拂柳丝轻舞处,鸟鸣枝头欢歌间。
碧空如洗云悠悠,心旷神怡意自闲,愿得长伴此中乐,不问人间几多烦。
古诗《登鹳雀楼》
白日依山尽,黄河入海流,欲穷千里目,更上一层楼。
古诗《望庐山瀑布》
日照香炉生紫烟,遥看瀑布挂前川,飞流直下三千尺,疑是银河落九天。
古诗《黄鹤楼送孟浩然之广陵》
故人西辞黄鹤楼,烟花三月下扬州,孤帆远影碧空尽,唯见长江天际流。
古诗《将进酒·君不见》
君不见黄河之水天上来,奔流到海不复回,君不见高堂明镜悲白发,朝如青丝暮成雪,人生得意须尽欢,莫使金樽空对月,天生我材必有用,千金散尽还复来……(此处省略部分内容)
以小篆书写古诗词,不仅是对古代文化的传承与发扬,更是对中华文明的敬仰与热爱,小篆的独特魅力在于其线条流畅、结构严谨、气势磅礴,每一个字都蕴含着深厚的文化内涵与历史底蕴,愿此篇小篆古诗词能唤起读者对中华文化的热爱与敬仰之情。