竹,自古以来便是文人墨客钟爱的题材,它以其坚韧不拔、高风亮节的品质,成为了中华文化中不可或缺的象征,在漫长的历史长河中,无数诗人以竹为题,抒发情感,留下了许多脍炙人口的咏竹古诗词。
咏竹古诗词
1、《和文与可洋州园亭三十咏菡萏轩》宋·苏辙
竹林新笋出,清影映轩窗,雨过千竿绿,风来万叶凉。
声喧疏雨后,影乱夕阳长,谁识幽人意,此中无限芳。
2、《咏竹》唐·杜甫
绿竹疏疏映短墙,日斜竹影映纱窗,风吹竹叶声声脆,雨打竹枝点点凉。
竹下幽篁清绝处,竹边流水碧流长,此身愿作竹枝上,一任清风拂面凉。
3、《咏竹亭》宋·陆游
翠竹亭亭映碧塘,新篁初放绿参差,风来摇曳生姿态,月下婆娑舞袖时。
清影婆娑春意动,幽香淡雅客心知,此中妙境何人解,独有诗人得妙词。
4、《咏竹诗》明·文徵明
竹林深处鸟声稀,一径幽深碧翠微,风拂翠叶摇曳处,月照清影掩映时。
此身愿作竹间鸟,长伴清音入翠微,莫道人间无净土,此中便是洞天奇。
5、《和文与可洋州园亭三十咏蕃锦亭》宋·苏辙
蕃锦亭前竹万竿,清阴满地碧斓斑,风摇雨洗皆清绝,月照日辉更可观。
此中幽深人迹少,此中清净鸟声喧,何当乘兴携琴去,一曲高歌天地宽。
6、《咏竹楼》唐·白居易
翠竹高耸入云霄,楼阁依山势渐高,风拂翠叶声声慢,月照清影处处娇。
此楼幽深人迹少,此景清雅客心陶,愿作此中长住客,与君共赏竹楼高。
7、《咏竹诗》宋·郑思肖
竹林深处静无哗,独坐幽篁听暮鸦,风过疏林摇翠影,月升深谷照银花。
此身愿作竹间鸟,长伴清风不思家,莫道人间无净土,此中便是故乡好。
8、《和文与可洋州园亭三十咏菖蒲塘》宋·苏辙
菖蒲塘畔竹千竿,清影婆娑映碧潭,风动翠波摇曳处,月明清夜照婵娟。
此中幽深人迹少,此景清雅鸟声喧,欲寻静处消闲日,此地便是洞天仙。
是部分咏竹的古诗词作品,这些作品以竹为题,抒发了诗人的情感和志向,展现了竹的坚韧不拔、高风亮节等品质,每一首诗都独具特色,有的描绘了竹的形态和声音,有的则表达了诗人对竹的喜爱和敬仰之情,这些古诗词作品不仅具有艺术价值,更是中华文化中不可或缺的瑰宝,它们将永远流传于世,成为中华文化的宝贵遗产。