予尝求古文之妙,见天地万物皆可入文,醉翁之意不在酒,在乎山水之间也,山环滁州,林深树茂,鸟鸣泉涌,幽然之境,予常游于此,醉眠于石上,听风声如琴,观云起如画。
滁人游也,乐亦无穷也,野芳发而幽香,佳木秀而繁阴,风霜高洁,水落而石出,朝而往,暮而归,四时之景不同,而乐亦无穷也。
至于负者歌于途,行者休于树,前者呼,后者应,此乐者也,然而非独吾之乐也,望之蔚然而深秀者,琅琊也,山行六七里,渐闻水声潺潺而泻出于两峰之间者,酿泉也,酿泉之边,有亭翼然临于泉上者,醉翁亭也,醉翁之意不在酒,在乎山水之间也。
予亦乐其民之乐也,使知之者得以乐而忘其疲,不知者亦乐得以为乐,夫乐亦无所不在,无所不包也,吾人当以山水为师,以天地为友,以万物为乐,此乃古文之妙也。
以上所述,仅是醉翁亭之一隅,若欲观其全貌,必得亲临其境,方可领略其真谛,愿诸君得偿所愿,共赏古文之美。